نمي دونم حوصله دارين اين دست نوشته رو بخونين يا نه؟ اصلاً شما آدم با حوصله اي هستين؟
همون طور که توي جشن ها و مراسم شاد، نورافشاني و روشنايي و چراغوني کردن، رکن و اساس کاره، صبر و حوصله هم رکن و پايه زندگيه.

اما متأسفانه ما غالباً به اندازه کافي صبور و پرتحمل نيستيم. عمدتاً بدنبال نتيجه هاي فوري و سريع هستيم و اين يه آفت بزرگ واسه موفقيت و پيشرفته.

* هممون مي خوايم توي شغلمون موفقيت هاي کلاني رو تجربه کنيم اما چندان صبور نيستيم. اگر تلاش ها و دوندگي هامون نتيجه فوري نده، دلسرد و پشيمون مي شيم و حتي به اين فکر مي افتيم که شغلمون رو عوض کنيم.
* دلمون مي خواد زندگي گرم و شيريني داشته باشيم اما امان از کم تحملي مون.
* دوست داريم فرزندان خوبي تربيت کنيم اما تحمل نق زدن ها، بالا و پايين پريدن ها، استقلال طلبي ها و حتي لجبازي هاي طبيعي بچه هامون رو هم نداريم.
* جالب اينجاست که ما توي طاعت و عبادت خدا هم صبور نيستيم و دنبال نتيجه هاي زود و زياد هستيم. چهار روز نماز و روزه و اندک مراقبتي در کنترل نفس داريم اونوقت انتظار داريم درهاي رحمت الهي و مائده هاي آسموني که خدا قول داده به روي اولياي الهي باز کنه به روي ما هم باز و سرازير بشه، مستجاب الدعوه بشيم، چشمامون به حقايق اين عالم باز بشه و در صورت لزوم طي الارضي هم بکنيم!

اما دوستان صميمي؛
همه اين رو بايد بدونيم که لازمه موفقيت هاي بزرگ و پيشرفت هاي عظيم صبر و تحمله. بايد بدونيم که هيچ نهال گردويي با چند روز آبياري گردو نمي ده.

فرقي نمي کنه که شما چه موفقيتي رو مي طلبين. کمالات معنوي و بهشت رو مي خواين، موفقيت هاي شغلي و مالي رو مي خواين، زندگي گرم و صميمانه و فرزندان خوب مي خواين و يا ... اونچه که مهمه اينه که بايد حوصله داشت، تحمل کرد، ايستادگي کرد و صبور بود تا موفق شد.

استادی مي گفت: توي ترتيب الفباي فارسي ابتدا «ص» و بعد «ظ» است. ابتدا صبر و بعدش ظفر.

تصميم بگيريم و تمرين کنيم که صبر و تحمل و بردباري و حوصله مون رو بيشتر کنيم که حضرت علي عليه السلام فرمودند:
کسي که به مرکب صبر و بردباري سوار باشد به ميدان پيروزي خواهد رسيد
و نيز فرموده اند:
انسان صبور و شکيبا پيروزي را از دست نمي دهد اگرچه زمان آن طولاني شود.

    صبر و ظفر هر دو دوستان قديم اند            براثر صبر نوبت ظفر آيد